Column Leo Fijen: Engelen

Leo Fijen was tot november 2019 hoofdredacteur Levensbeschouwing bij KRO-NCRV daarna is hij deels met pensioen gegaan en zal hij als presentator aanblijven en adviezen geven aan de directie op het gebied van levensbeschouwing. In KRO Magazine schrijft hij wekelijks een column over zaken die hem opvallen of bezighouden.

Hoe vaak zullen we samen niet het Onze Vader en het Wees Gegroet hebben gebeden? Als ik weer aan haar bed zat, luisterde ik naar haar woorden. Een verhaal lukte niet meer. Daarvoor was ze te ziek. Dan vroeg ik of het goed was dat ik wat ging bidden, eerst in de vrije zin van het woord. Bidden vanuit het hart om te vragen of God haar wil dragen, altijd afgesloten met het Onze Vader en Wees Gegroet. De laatste keer kon ze het zelf niet meer. Dan zag je alleen haar lippen bewegen. En daarna gaf ik haar de communie.

Eind juni keerde ik terug van vakantie en ging ik bij haar langs. Het sterven was nabij. Ze keek altijd naar buiten. Dan zag ze vaak een roodborstje en neuriede ze: roodborstje tikt tegen het raam, tik, tik, tik. Ze zag dat als een teken van de overkant, zo zocht ze voortdurend naar tekens om hemel en aarde te verbinden. Toen ze gestorven was en uitgeleide werd gedaan, hoorde je alleen maar de vogels fluiten rond het verpleeghuis in de bossen van Lage Vuursche. Hoe verdrietig haar sterven ook was, ik dacht toen wel: ze zou dat als een teken hebben gezien.

Na de uitgeleide ging ze naar huis, de plek waar ze het allerliefste was, voor de laatste dagen thuis bij haar lieve man, dierbare kinderen en schatten van kleinkinderen. Begin juli was de uitvaart, in een volle kerk.

En daarna de begrafenis. Ze wilde een plek in de zon. Die heeft ze zelf uitgezocht. Toen honderden mensen rond haar graf stonden brak na dagen van regen voluit de zon door. Alsof ze door de dood heen wilde zeggen: ik ben er al, in de hemel. En toen hebben we hardop het Onze Vader en Wees Gegroet gebeden. Met de zon op ons gezicht. Alsof ze erbij was, als de verbinder tussen hemel en aarde. En alsof ze weer kon wandelen en gekheid maken, bevrijd van de ketenen van de ziekte.

Toen moest ik aan haar kleindochter denken die bij de ziekenzegen zei: oma, als je naar de hemel gaat dan vliegen de engelen met je mee. Zo is het vast gegaan, want gedragen door de engelen ging deze lieve vrouw naar de hemel, liet de zon schijnen op het kerkhof en troostte ons allemaal.

Deze column van Leo Fijen staat in KRO Magazine 30+31. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Reageren? mailbox@kromagazine.nl of Postbus 23200, 1202 ED Hilversum